Het heeft helemaal niets met voeding te maken maar onlangs las ik een artikel over een jonge vrouw (Angela Wals, 27, journalist) die een jaar lang niets kocht behalve etenswaren en toiletartikelen. Interessant dacht ik meteen en na het lezen hield het me dusdanig bezig dat ik besloot dit ook te proberen. Niet meteen 1 jaar maar starten met 1 maand.

Haar plan ontstond na een jaar reizen waar ze al haar spullen in een backpack had. En thuisgekomen ergerde ze zich aan de hoeveelheid spullen. Ruim 10 jaar geleden heb ik ook bijna 1 jaar gereisd met alleen een backpack. In dat jaar heb ik niets gemist en het was een van de mooiste jaren uit mijn leven. In die tijd liep ik onopgemaakt, met kapotte broeken rond en ik vond het heerlijk. Dit terwijl ik het thuis belangrijk vind om er leuk uit te zien en niet zonder mascara de deur uitga. Toen vrienden die ik tijdens die reis gemaakt had me op kwamen zoeken herkenden ze me bijna niet omdat het contrast vrij groot was. Destijds kwam ik rond van weinig en had je geen geld voor luxe. Met dit in mijn hoofd besloot ik het 1 maand te gaan proberen.

Week 1
De eerste obstakels genomen maar de verleidingen kunnen weerstaan. De eerste dag begon meteen goed. Ik vind het namelijk heerlijk om de reclamefolders door te lezen en kon ze dan ook niet ongelezen weggooien. Niet handig want er staat altijd wel iets in wat “best handig” of “leuk voor de kids” is. Maar na het lezen dan toch maar meteen weggegooid zonder iets op mijn boodschappenlijstje te zetten!

De volgende verleiding kwam toen een vriendin belde voor een monstersale van een bekend schoenen merk! Zij was helemaal enthousiast en ik vervolgens ook maar toen ik ophing bedacht ik me meteen dat ik met mijn project bezig was. Helaas geen nieuwe schoenen of laarzen! Heel goed te relativeren want ik heb geen nieuwe schoenen nodig!

Echt 5 minuten later belt mijn moeder. Ze had leuke speelgoed bakken gezien voor de nieuwe slaapkamer van mijn jongste zoontje en of dat ze die voor mee moest nemen. Toen ze mijn aarzeling hoorde besefte ze dat ik met mezelf had afgesproken niets te kopen. Maar geen nood, de kleine man is bijna jarig dus dat kan wel als cadeau van oma 😉

In deze eerste week hadden we ook nog een feestje en toen ik vantevoren bedacht wat ik aan wilde doen had ik uiteraard weer allerlei accesoires nodig om het geheel compleet te maken………Shoppen zit er niet in dus bedenk ik een andere outfit, wat geen moeite kost.

Na een week de balans opmakend, bedenk ik me dat ik het wel knap vind dat ik niets heb uitgegeven maar realiseer me ook direct dat dat belachelijk is. Het ging nog niet eens om grote dingen, dingen die kapot waren of die ik echt nodig had. Nee het is puur het feit dat ik spullen koop omdat ik denk ze nodig te hebben. Ik ga zo vaak even het dorp in en heb vervolgens nog meer knutselspullen, alvast iets voor op vakantie of wat voor andere onzin nog meer gekocht. En niet onbelangrijk veel geld uitgegeven.

Of het toeval is of omdat er toch een drang is om geld uit te geven heb ik echt zo ontzettend veel groente en fruit gekocht dat ik de hele zaterdagmiddag in de keuken heb gestaan om 2 soorten soep, een grote pan pasta saus en een spinazieomelet te maken. Met als resultaat voldoende te eten maar nog steeds een enorme voorraad groente en fruit.

De tweede week verliep wat minder soepel. De krantjes heb ik wel sneller doorgebladerd en weggegooid. Ik had ook voldoende te eten in huis dus daar hoefde ik ook niet voor naar de winkel. Echter een vriendin belde, ze had kaarten voor een sale van een merk waarvan ik graag kleren voor de kids koop! Ik had die avond een etentje staan dus ik kon niet maar ik heb echt enorm getwijfeld. Allerlei manieren om toch te gaan speelden door mijn hoofd. Vriendin meevragen en snel een hapje eten of het etentje afzeggen waren toch echt serieuze opties die ik heb overwogen. Mijn project verschoof wat naar de achtergrond en ik praatte dat (in mijn hoofd hoor, ik praat meestal niet tegen mezelf J) ook goed want ik zou grotere maten kopen waar ze toch in zouden groeien!!! Zomaar afzeggen vind ik niet netjes en dat doe ik dus ook niet. Snel een hapje eten om vervolgens nog ergens anders naar toe te gaan is ook niet gezellig. Dus na lang beraad toch maar besloten om niet te gaan. Gelukkig geen “FAIL” voor het project maar ofdat dat anders was gegaan als ik geen afspraken had lopen, weet ik niet. Als ik heel eerlijk ben, denk ik dat ik dan gewoon gegaan zou zijn.

Week 3 was (achteraf gezien) een lastige week. Ik had me opgeworpen om de snoepzakken voor de avondvierdaagse te verzorgen (heel verantwoord met z’n allen 1 snoepzak per kind in plaats van 10 in totaal). En waar kun je dan beter zijn dan bij de Action. Ik moest 2 keer naar deze winkel omdat het de eerste keer op was …….. De tweede keer vond ik leuke gevulde doosjes maar wilde deze aanvullen met een klein speelgoedje. En daar ging het mis!!! Ik zag armbandjes liggen (5 stuks voor 1,89) en waar ik de duurdere variant hiervan in de eerste week had laten liggen, kon ik ze nu echt niet laten liggen!!!

De vierde week ging weer helemaal prima, ik ben de verleidingen uit de weg gegaan en heb niets gekocht.

Conclusie: Feitelijk is de maand niets kopen mislukt maar ik blijf positief en vind dan ook dat ik het zeker goed gedaan heb. In 1 maand 1,89 uitgegeven valt bovendien zeker onder consuminderen.

Opvallend tijdens mijn projectje was dat vrouwen het niet begrijpen en zoiets hebben van “dat kan ik echt niet” en de mannen vinden het makkelijk…..

Ook al is het dan makkelijk voor sommigen, ik vond het nog best lastig en ben daarom toch best trots op mezelf. Bovendien ben ik me wel zeker bewust geworden van het feit dat  ik makkelijk dingen koop die ik niet per se nodig heb. Dat geeft me ook een fijn gevoel maar deze maand niets kopen voelde ook best stoer. Ik ga dit zeker vaker doen als een soort detox maar dan anders…..